เริ่ม เลยก็แล้วกัน ตามที่ทุกคนรู้กันดีแล้วว่าตลาดหุ้นเรามีขาใหญ่คุมคอยดูแลควบคุมความเคลื่อนไหวหุ้นส่วนใหญ่ในตลาดอยู่ หรือเรียกกันภาษาเราๆก็ “ปั่น”นั่นแหละ และแน่นอนทุกๆคนคงรู้ดีว่ามีกลุ่มใหญ่ๆอยู่ไม่กี่กลุ่มที่มีทั้งอิทธิพลและ กำลังเงินมหาศาล ไม่ว่าจะเป็นเสี่ยปู่ หมอยงค์ เสี่ยเอกฯ หรือกลุ่มนกม. เช่นท่าน ป.กาแฟ ท่าน ส. กลุ่มหาดใหญ่ ฯลฯ เป็นต้น พวกนี้จะรู้กันดีว่าใครดูหุ้นตัวไหนอยู่และจะไม่ล้ำเส้นกันถ้าไม่จำเป็น ในบางครั้งยังร่วมมือกันอีกด้วยซ้ำ ยังไม่รวมกองทุนเล็กกลางที่เป็นแนวร่วมอีกหลายกอง กองทุนหัวดำที่บรรดาพวกนี้มีเงินอยู่ เพื่อใช้ในการแปลงกาย
กลุ่ม ใหญ่ๆนี้ลุงจะไม่ขอลงรายละเอียดมากเพราะทุกคนคงเคยอ่านบทความหลายๆบทความ เกี่ยวกับนัก”ปั่น” เหล่านี้ว่ามีวิธีการทำกันอย่างไร เพราะหุ้นที่กลุ่มพวกนี้เล่น ถ้าทุกคนเล่นตามจังหวะที่ดีอ่านแม่นๆ ตามที่จอมยุทธิ์หลายๆท่านในที่นี้แนะนำไว้ก็คงไม่เจ็บตัวมากนัก เพราะรอบมันจะแกว่งให้มีโอกาสทำกำไรได้พอสมควร มีรูปแบบของกราฟเทคนิคที่พออ่านได้บวกประสบการณ์ของผู้เชี่ยวชาญแล้วคงไม่น่าเป็นห่วงมากนัก แต่ต้องบอกไว้เลยว่ากลุ่มพวกนี้จะยังไม่หยิบหุ้นของตัวเองขึ้นมาปั่นกันแบบ โจ่งแจ้งแบบถี่ๆแน่นอน บางตัวถูกปล่อยทิ้งแบบอนาถาเลยก็ว่าได้
ที่ลุง อยากจะเสริมอีกนิดสำหรับกลุ่มนี้คือ สุดยอดข้อมูลจริงๆ แต่ละท่านจะรู้ข้อมูลไม่ใช่แค่เรื่องวงในวงนอกหรือประเทศเท่านั้น ข้อมูลของ”บิด” และ “ออฟเฟอร์” ที่ถูกคีย์เข้ามาวางในหุ้นแต่ละตัวก็สามารถเช็คได้ว่ามาจากโบรกไหน สมาชิกเบอร์อะไร กี่หุ้น แล้วจะมีสายนั่งอยู่ในห้องค้าทุกๆโบรก หรือแม้แต่มาร์ที่คอยส่งข้อมูลของนักลงทุนรายนั้นๆว่ามีสไตล์การเล่นแบบไหน แต่เขาจะทำในกรณีที่เห็นไม้ใหญ่ๆที่คาดว่าจะมีผลกระทบกับการปั่นของเขาเท่านั้น ถ้ามีเขาจะดำเนินการทันทีไม่ว่าจะเป็นการบีบให้ออกโดยการทุบๆ การหยุดเล่นและอื่นๆเป็นต้น บางทีใจดีให้เสียแค่ค่าคอมฯก็มี คือทุบลงไปแล้วลากขึ้นมาเปิดโอกาสให้ออก ( อันนี้ลุงเจอมาแล้วกับตัว) อันนี้เตือนไว้สำหรับมือหนักๆนะ มือไม่หนักไม่ต้องห่วง แต่ถ้าอยากเล่นหนักก็ทะยอยๆซื้อแล้วกันนะ
เอา เข้าเรื่องพวกนักลงทุนนิสัยไม่ดีอีกกลุ่มเลยก็แล้วกัน กลุ่มนี้เป็นอันตรายมาก ถึงมากที่สุดสำหรับรายย่อย โดยเฉพาะพวกนักเก็งกำไรหรือนักเน็ต
กลุ่มนี้เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ เอง เริ่มต้นจากลูกค้ามือหนักธรรมดาๆไม่กี่คนที่รู้จักกันในห้องวีไอพีของแต่ละโบรก เกิดคุยกันระหว่างเทรดถูกคอ เลยรวมหัวกันนัดไปรวมตัวกันในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง แน่นอนแต่ละคนต่างมีบัญชีหลายโบรกเวลาทำชั่วในหุ้นแต่ละตัวจึงถูกจับยาก แต่ที่ทำให้มันถูกจับยากอีกก็คือความไวของมัน ลุงขอเรียกไอ้พวกนี้ว่า “อีแร้งกินศพ” ก็แล้วกัน ลุงรู้จักพวกอีแร้งนี้หลายกลุ่มเป็นการส่วนตัวด้วยนะ เพราะเมื่อก่อน(ก่อนที่มันจะเป็นแร้ง) เคยเจอกันพูดคุยกันตามประสาเพื่อนนักลงทุนด้วยกันเวลาลุงไปห้องค้า ลุงยังเคยถูกทาบทามขอใช้ออฟฟิตเลยแต่ปฏิเสธแบบนิ่มๆไปหลายหน
หลังจาก ที่พวกอีแร้งมันรวมตัวกันได้ หาสถานที่ได้ มีเครื่องไม้เครื่องมือครบ(คอมและคนคีย์ข้อมูลซื้อขาย) ก็จะทำการวางแผนเลือกหุ้น ตอนแรกๆก็อาจจะเน้นตัวเล็กๆที่เจ้ามือและเจ้าของปล่อยปะละเลย แต่ช่วงหลังมันเอาหมดทั้งที่มีเจ้ามือ หรือแม้แต่หุ้นดีๆขนาดเล็กๆหรือกลางๆมันก็เอา เพราะมันเริ่มมีหลายกลุ่มเกิดขึ้นมาก จนปัจจุบันลุงได้ข่าวว่ามันมีมากถึงกว่าสามสิบกลุ่มเป็นอย่างน้อย
การ เลือกหุ้นมันมีหลายวิธี แต่วิธีหนึ่งของมันก็คือมาสอดส่องดูตามบอร์ดนี่แหละว่ารายย่อยชอบเล่นหุ้น ปั่นตัวไหนบ้าง มันจะบันทึกไว้แล้วนำไปคุยกัน สืบดูเจ้ามือประจำว่าเป็นใคร เล่นแล้วจะมีผลมากไม๊แล้ววางแผน ถ้าเจ้ามือโหดไม่ชอบให้ใครมายุ่งมันก็จะหลีกเลี่ยงหรือไม่ก็เข้าเร็วออกเร็ว แบบสายฟ้าแลบ เอากำไรแค่หักค่าคอมแล้วไม่เกิน 1 % ก็มี
มาถึงวิธีมันดีกว่า เอาเป็นว่าข้ามวิธีเลือกไปเลยแล้วกัน เพราะแต่ละกลุ่มมันต่างๆกันไป มันก็เรียนวิธีการขั้นพื้นฐานมาจากตามบอร์ดที่พวกเราก็เคยอ่านกันนี้แหละ บวกกับกำลังเงินและกำลังความชั่วที่พวกมันมีอยู่เข้าไปเท่านั้นเอง เริ่มจากการใช้เงินในหุ้นแต่ละตัวก็แล้วแต่ขนาดของหุ้น ลุงยกตัวอย่างบางตัวก็แล้วกัน เช่นหุ้นตัวหนึ่ง ราคาลงมาที่แถวๆ 11-11.40 บาท มันก็จะเริ่มช่วยกันทะยอยเก็บซักสามสี่วัน รับบ้างตบขวาบ้างไปเรื่อยต้นทุนน่าจะได้ไม่เกิน 11.20 พอเช้าวันลุย มันก็จะเก็บเพิ่มสร่างโวลุ่ม 11-11.3 เรียกความสนใจ ลากผ่านแนวสร้างเทคนิคให้ดูดี พอก่อนเที่ยงมันเร่งเครื่อง ซื้อนำไม้ใหญ่ๆ ไล่ขึ้นไปจนถึง 11.8 ในสามสิบนาที ช่วงบนๆมันก็โยนหุ้นสลับไปมาเพื่อสร้างโวลุ่มและระบายของไปเรื่อยๆ พอของใกล้หมดมันก็ช่วยกันฟาดเปรี้ยงๆ ลงมาคืนเจ้ามือที่เดิม แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงของราคาในวันนั้น (แต่เทคนิคอาจเสียนิดหน่อย) ตัวนี้ยังถือว่าพวกมันกำไรดีกว่าทั่วๆไป เพราะเท่าที่คำนวนต้นทุนเฉลี่ยหักขายเฉลี่ยหักค่าคอมฯ คงราวๆ 2%กว่าๆ คิดเป็นเงินก็กำไรประมาณ 4 แสนบาทเป็นอย่างต่ำ แต่โทษทีบางวันบางกลุ่มมันเล่นมากกว่า3ตัว ก็มี ตัวใหญ่หน่อยโวลุ่มดีหน่อย ใช้เงินมากหน่อย เอากำไรน้อยหน่อยซัก เฉลี่ยไม่ถึง2% จ่ายคอมฯแล้วยังได้เกินล้านทุกนัด อาศัยเข้าเร็วออกเร็ว บางทีรายย่อยยังไม่รู้สึกเลย บางทีตัวกลางๆนิ่งอยู่หลายวัน โวลุ่มไม่มาก อยู่ดีๆโวลุ่มเริ่มมา ซักพักจาก 8 บาท วิ่งพลวด ไปยืนเหนือแนวต้าน 8.20 บาท หน้าตาเฉย แถมแกว่งอยู่ยั่วอยู่จนรายย่อยทนไม่ได้เห็นว่าเพิ่งวิ่งมา 2% เองน่าจะยังมีแก๊บให้เล่น อีกทั้งผ่านแนวต้านแล้วด้วย เลยทะยอยกันบินเข้ากองไฟ พอเห็นได้ที่ก็เริ่มตบช่วย ฟาดไปมาอยู่เหนือแนวต้านซักพัก พอหุ้นใกล้หมด ก็เล่นแบบเดิมฟาดลงมาแถวๆที่เดิม แล้วบินหนีไป
นี่ แค่ตัวอย่างบางกลุ่มเท่านั้น แต่ละกลุ่มก็จะมีวิธีและการเล่นต่างกันไปบ้าง แต่แนวทางคล้ายๆกันคือ อีแร้ง เข้าทึ้งเร็วออกเร็ว แต่ไม่ใช่เล่นไม่เลือกไม่ดูเวลา ดูเซนทิเมนท์ตลาดด้วยว่าเหมาะสมกับตัวไหนอย่างไร บางทีบางตัวมันซื้อท้ายตลาด ช่วยกันกดให้ได้ 0.25 สตางค์ แล้ววันรุ่งขึ้นเปิดกระโดด 0.26 ขายๆๆๆๆๆอยู่แนว บิด.26 ออฟเฟอร์ .27 อยู่จนหุ้นหมดแล้วทิ้งเลย แค่นี้มันก็กำไรเท่าไหร่แล้ว .01 สตางค์ก็ 3% กว่าแล้วนะ ขาย 0.26ส่วนใหญ่ 0.25บ้างบางส่วนก็รวยอื้อซ่าแล้ววันนั้น
พวก เราแทบไม่รู้สึกถึงการหากินของมันเลยใช่ไม๊ เพราะถ้าคนเล่นเน็ตก็จะขาดทุนแต่ไม่มาก 1-3 % แต่เจอทุกวันก็กระอักเหมือนกันนะ ส่วนคนเล่นสั้นกะเล่นรอบก็คิดว่า “เอาน่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ขึ้น วันนี้มันรวบเก็บ” ถือต่อ ถ้าหุ้นไม่ลงมากก็ดีไป ถ้าเจ้ามือยังทิ้ง ลงต่อก็เจ็บหนัก ที่สำคัญดูมันมากซะจนเราแทบป้องกันลำบาก ลุงถึงเน้นว่า บิ๊กแค็บและตัวดีๆที่มีโวลุ่มเท่านั้น เพราะถึงมันเล่นก็ไม่ถึง 2% และหุ้นดีก็มีคนช้อนซื้อช่วยตลอดอยู่ดี
ที่ลุงต้องมาเตือนเพราะมัน ขยายตัวเร็วมาก มันเป็นพฤติกรรมเลียนแบบที่ติดต่อเร็วมาก ตอนแรกลุงเห็นว่ามีไม่กี่กลุ่ม แต่สัปดาห์ก่อนลุงได้รู้ข่าวว่ามันมีมากเป็นสิบๆกลุ่มแล้ว เล่นกันแบบเรี่ยราดเลยก็มีบ้างบางกลุ่มไม่ลงทุน เล่นช่องเดียวหักค่าคอมฯเอาแค่ไม่ถึง 0.5% ยังมีเลย มันเอาเปรียบรายย่อยที่ไม่ได้รวมตัวกันอย่างร้ายกาจ บางตัวลุงยังนึกไม่ถึงเลยว่ามันจะกล้าเล่น แต่มันก็เหิมเกริมเล่น เฮ้อออออ
กลุ่ม ใหญ่ๆนี้ลุงจะไม่ขอลงรายละเอียดมากเพราะทุกคนคงเคยอ่านบทความหลายๆบทความ เกี่ยวกับนัก”ปั่น” เหล่านี้ว่ามีวิธีการทำกันอย่างไร เพราะหุ้นที่กลุ่มพวกนี้เล่น ถ้าทุกคนเล่นตามจังหวะที่ดีอ่านแม่นๆ ตามที่จอมยุทธิ์หลายๆท่านในที่นี้แนะนำไว้ก็คงไม่เจ็บตัวมากนัก เพราะรอบมันจะแกว่งให้มีโอกาสทำกำไรได้พอสมควร มีรูปแบบของกราฟเทคนิคที่พออ่านได้บวกประสบการณ์ของผู้เชี่ยวชาญแล้วคงไม่น่าเป็นห่วงมากนัก แต่ต้องบอกไว้เลยว่ากลุ่มพวกนี้จะยังไม่หยิบหุ้นของตัวเองขึ้นมาปั่นกันแบบ โจ่งแจ้งแบบถี่ๆแน่นอน บางตัวถูกปล่อยทิ้งแบบอนาถาเลยก็ว่าได้
ที่ลุง อยากจะเสริมอีกนิดสำหรับกลุ่มนี้คือ สุดยอดข้อมูลจริงๆ แต่ละท่านจะรู้ข้อมูลไม่ใช่แค่เรื่องวงในวงนอกหรือประเทศเท่านั้น ข้อมูลของ”บิด” และ “ออฟเฟอร์” ที่ถูกคีย์เข้ามาวางในหุ้นแต่ละตัวก็สามารถเช็คได้ว่ามาจากโบรกไหน สมาชิกเบอร์อะไร กี่หุ้น แล้วจะมีสายนั่งอยู่ในห้องค้าทุกๆโบรก หรือแม้แต่มาร์ที่คอยส่งข้อมูลของนักลงทุนรายนั้นๆว่ามีสไตล์การเล่นแบบไหน แต่เขาจะทำในกรณีที่เห็นไม้ใหญ่ๆที่คาดว่าจะมีผลกระทบกับการปั่นของเขาเท่านั้น ถ้ามีเขาจะดำเนินการทันทีไม่ว่าจะเป็นการบีบให้ออกโดยการทุบๆ การหยุดเล่นและอื่นๆเป็นต้น บางทีใจดีให้เสียแค่ค่าคอมฯก็มี คือทุบลงไปแล้วลากขึ้นมาเปิดโอกาสให้ออก ( อันนี้ลุงเจอมาแล้วกับตัว) อันนี้เตือนไว้สำหรับมือหนักๆนะ มือไม่หนักไม่ต้องห่วง แต่ถ้าอยากเล่นหนักก็ทะยอยๆซื้อแล้วกันนะ
เอา เข้าเรื่องพวกนักลงทุนนิสัยไม่ดีอีกกลุ่มเลยก็แล้วกัน กลุ่มนี้เป็นอันตรายมาก ถึงมากที่สุดสำหรับรายย่อย โดยเฉพาะพวกนักเก็งกำไรหรือนักเน็ต
กลุ่มนี้เพิ่งเกิดขึ้นไม่นานมานี้ เอง เริ่มต้นจากลูกค้ามือหนักธรรมดาๆไม่กี่คนที่รู้จักกันในห้องวีไอพีของแต่ละโบรก เกิดคุยกันระหว่างเทรดถูกคอ เลยรวมหัวกันนัดไปรวมตัวกันในที่แห่งใดแห่งหนึ่ง แน่นอนแต่ละคนต่างมีบัญชีหลายโบรกเวลาทำชั่วในหุ้นแต่ละตัวจึงถูกจับยาก แต่ที่ทำให้มันถูกจับยากอีกก็คือความไวของมัน ลุงขอเรียกไอ้พวกนี้ว่า “อีแร้งกินศพ” ก็แล้วกัน ลุงรู้จักพวกอีแร้งนี้หลายกลุ่มเป็นการส่วนตัวด้วยนะ เพราะเมื่อก่อน(ก่อนที่มันจะเป็นแร้ง) เคยเจอกันพูดคุยกันตามประสาเพื่อนนักลงทุนด้วยกันเวลาลุงไปห้องค้า ลุงยังเคยถูกทาบทามขอใช้ออฟฟิตเลยแต่ปฏิเสธแบบนิ่มๆไปหลายหน
หลังจาก ที่พวกอีแร้งมันรวมตัวกันได้ หาสถานที่ได้ มีเครื่องไม้เครื่องมือครบ(คอมและคนคีย์ข้อมูลซื้อขาย) ก็จะทำการวางแผนเลือกหุ้น ตอนแรกๆก็อาจจะเน้นตัวเล็กๆที่เจ้ามือและเจ้าของปล่อยปะละเลย แต่ช่วงหลังมันเอาหมดทั้งที่มีเจ้ามือ หรือแม้แต่หุ้นดีๆขนาดเล็กๆหรือกลางๆมันก็เอา เพราะมันเริ่มมีหลายกลุ่มเกิดขึ้นมาก จนปัจจุบันลุงได้ข่าวว่ามันมีมากถึงกว่าสามสิบกลุ่มเป็นอย่างน้อย
การ เลือกหุ้นมันมีหลายวิธี แต่วิธีหนึ่งของมันก็คือมาสอดส่องดูตามบอร์ดนี่แหละว่ารายย่อยชอบเล่นหุ้น ปั่นตัวไหนบ้าง มันจะบันทึกไว้แล้วนำไปคุยกัน สืบดูเจ้ามือประจำว่าเป็นใคร เล่นแล้วจะมีผลมากไม๊แล้ววางแผน ถ้าเจ้ามือโหดไม่ชอบให้ใครมายุ่งมันก็จะหลีกเลี่ยงหรือไม่ก็เข้าเร็วออกเร็ว แบบสายฟ้าแลบ เอากำไรแค่หักค่าคอมแล้วไม่เกิน 1 % ก็มี
มาถึงวิธีมันดีกว่า เอาเป็นว่าข้ามวิธีเลือกไปเลยแล้วกัน เพราะแต่ละกลุ่มมันต่างๆกันไป มันก็เรียนวิธีการขั้นพื้นฐานมาจากตามบอร์ดที่พวกเราก็เคยอ่านกันนี้แหละ บวกกับกำลังเงินและกำลังความชั่วที่พวกมันมีอยู่เข้าไปเท่านั้นเอง เริ่มจากการใช้เงินในหุ้นแต่ละตัวก็แล้วแต่ขนาดของหุ้น ลุงยกตัวอย่างบางตัวก็แล้วกัน เช่นหุ้นตัวหนึ่ง ราคาลงมาที่แถวๆ 11-11.40 บาท มันก็จะเริ่มช่วยกันทะยอยเก็บซักสามสี่วัน รับบ้างตบขวาบ้างไปเรื่อยต้นทุนน่าจะได้ไม่เกิน 11.20 พอเช้าวันลุย มันก็จะเก็บเพิ่มสร่างโวลุ่ม 11-11.3 เรียกความสนใจ ลากผ่านแนวสร้างเทคนิคให้ดูดี พอก่อนเที่ยงมันเร่งเครื่อง ซื้อนำไม้ใหญ่ๆ ไล่ขึ้นไปจนถึง 11.8 ในสามสิบนาที ช่วงบนๆมันก็โยนหุ้นสลับไปมาเพื่อสร้างโวลุ่มและระบายของไปเรื่อยๆ พอของใกล้หมดมันก็ช่วยกันฟาดเปรี้ยงๆ ลงมาคืนเจ้ามือที่เดิม แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงของราคาในวันนั้น (แต่เทคนิคอาจเสียนิดหน่อย) ตัวนี้ยังถือว่าพวกมันกำไรดีกว่าทั่วๆไป เพราะเท่าที่คำนวนต้นทุนเฉลี่ยหักขายเฉลี่ยหักค่าคอมฯ คงราวๆ 2%กว่าๆ คิดเป็นเงินก็กำไรประมาณ 4 แสนบาทเป็นอย่างต่ำ แต่โทษทีบางวันบางกลุ่มมันเล่นมากกว่า3ตัว ก็มี ตัวใหญ่หน่อยโวลุ่มดีหน่อย ใช้เงินมากหน่อย เอากำไรน้อยหน่อยซัก เฉลี่ยไม่ถึง2% จ่ายคอมฯแล้วยังได้เกินล้านทุกนัด อาศัยเข้าเร็วออกเร็ว บางทีรายย่อยยังไม่รู้สึกเลย บางทีตัวกลางๆนิ่งอยู่หลายวัน โวลุ่มไม่มาก อยู่ดีๆโวลุ่มเริ่มมา ซักพักจาก 8 บาท วิ่งพลวด ไปยืนเหนือแนวต้าน 8.20 บาท หน้าตาเฉย แถมแกว่งอยู่ยั่วอยู่จนรายย่อยทนไม่ได้เห็นว่าเพิ่งวิ่งมา 2% เองน่าจะยังมีแก๊บให้เล่น อีกทั้งผ่านแนวต้านแล้วด้วย เลยทะยอยกันบินเข้ากองไฟ พอเห็นได้ที่ก็เริ่มตบช่วย ฟาดไปมาอยู่เหนือแนวต้านซักพัก พอหุ้นใกล้หมด ก็เล่นแบบเดิมฟาดลงมาแถวๆที่เดิม แล้วบินหนีไป
นี่ แค่ตัวอย่างบางกลุ่มเท่านั้น แต่ละกลุ่มก็จะมีวิธีและการเล่นต่างกันไปบ้าง แต่แนวทางคล้ายๆกันคือ อีแร้ง เข้าทึ้งเร็วออกเร็ว แต่ไม่ใช่เล่นไม่เลือกไม่ดูเวลา ดูเซนทิเมนท์ตลาดด้วยว่าเหมาะสมกับตัวไหนอย่างไร บางทีบางตัวมันซื้อท้ายตลาด ช่วยกันกดให้ได้ 0.25 สตางค์ แล้ววันรุ่งขึ้นเปิดกระโดด 0.26 ขายๆๆๆๆๆอยู่แนว บิด.26 ออฟเฟอร์ .27 อยู่จนหุ้นหมดแล้วทิ้งเลย แค่นี้มันก็กำไรเท่าไหร่แล้ว .01 สตางค์ก็ 3% กว่าแล้วนะ ขาย 0.26ส่วนใหญ่ 0.25บ้างบางส่วนก็รวยอื้อซ่าแล้ววันนั้น
พวก เราแทบไม่รู้สึกถึงการหากินของมันเลยใช่ไม๊ เพราะถ้าคนเล่นเน็ตก็จะขาดทุนแต่ไม่มาก 1-3 % แต่เจอทุกวันก็กระอักเหมือนกันนะ ส่วนคนเล่นสั้นกะเล่นรอบก็คิดว่า “เอาน่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ขึ้น วันนี้มันรวบเก็บ” ถือต่อ ถ้าหุ้นไม่ลงมากก็ดีไป ถ้าเจ้ามือยังทิ้ง ลงต่อก็เจ็บหนัก ที่สำคัญดูมันมากซะจนเราแทบป้องกันลำบาก ลุงถึงเน้นว่า บิ๊กแค็บและตัวดีๆที่มีโวลุ่มเท่านั้น เพราะถึงมันเล่นก็ไม่ถึง 2% และหุ้นดีก็มีคนช้อนซื้อช่วยตลอดอยู่ดี
ที่ลุงต้องมาเตือนเพราะมัน ขยายตัวเร็วมาก มันเป็นพฤติกรรมเลียนแบบที่ติดต่อเร็วมาก ตอนแรกลุงเห็นว่ามีไม่กี่กลุ่ม แต่สัปดาห์ก่อนลุงได้รู้ข่าวว่ามันมีมากเป็นสิบๆกลุ่มแล้ว เล่นกันแบบเรี่ยราดเลยก็มีบ้างบางกลุ่มไม่ลงทุน เล่นช่องเดียวหักค่าคอมฯเอาแค่ไม่ถึง 0.5% ยังมีเลย มันเอาเปรียบรายย่อยที่ไม่ได้รวมตัวกันอย่างร้ายกาจ บางตัวลุงยังนึกไม่ถึงเลยว่ามันจะกล้าเล่น แต่มันก็เหิมเกริมเล่น เฮ้อออออ
อ้างอิงบทความจาก